Ik heb wel de koets volledig vastgezet op het chassis. De twee achterste bouten, in de kofferbak, waren immers niet goed gelijnd met de gaten in de achterste draagarmen van het chassis. Dus met de Dremel wat uitgevreesd. Dom werk, maar het moet gebeuren.
Ik heb ook het gat voor de stuurstang uitgefreesd. Ten eerste omdat het zowiezo te klein was en de stuurstang klemde. Maar toen ik de VISA motor gekocht heb, heb ik ok een cardan meegenomen. Is standaard op de VISA. Het is met en cardan niet meer nodig om de stuurtang perfect uit te lijnen met het stuurhuis. De cardan vangt de kleine schommelingen op. Zou ook van pas komen indien door een zware schok je chassis wat plooit. Normaal heeft zo'n ongeval tot gevolog dat sturen heel zwaar of zelfs onmogelijk wordt. Met een cardan is dat geen probleem.
De afdichtingsrubber kan er nog over. Maar of ik het geheel waterdicht krijg betwijfel ik. En dat is wel nodig want in Benin heeft Peter op mijn aanwijzen goed gas geven alvorens door een beekje te rijden. Het water spoot langs de stuurbuis tot half zijn borst !
Ik moet nu nog wel de stuurstang afsnijden en op de cardan lassen. De cadran zelf is op de normaler manier op de stuurinrichting bevestigd.
Ik eindig met het plaatsen van de alternator. Duurt wat langer dan verwacht want ik vind de lange bout niet. Ik zoek wel een halfuur in alle kartonnetjes en potjes maar niks te vinden. Ik leg mij er bij neer dat ik er een aan Alexandre zal moeten vragen. En dan denk ik toch nog even aan mijn sorteerdoos en ja daar heb ik er nog één ! De riem komt wel dicht bij de radiator dus ik gooi er enkele ringen tussen. Maar eerst krijgt de alternator een kleine revisie. Sind de Charleston in vuur stond vertrouw ik die dingen niet meer. Maar deze is heel gezond. Ik demonteer, schuur alle oxidatie weg en vervang en verroeste stekker. Ook de kooltjes zijn nog zo goed als nieuw. Ik zet ook alles goed terug vast. Want een losse plus of exitatrice geeft gegarandeert miserie met vonken en oververhitting.
Het mooie aan de VISA -alternator is dat wat sterker is en een ingebouwde elektronische spanningsregelaar heeft. Gedaan met die oude spanningsreglaar die aan je batterij bengelt.
Weeral een stapje verder.
Ik neem toch nog snel de hoofdremcilinder vast. Ik kuis hem al wat op. De rest is voor een andere keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten